Zittend op een bankje
staar ik naar de verte
Een boot drijft
als een streepje
over de einder
weg
Terwijl de horizon
haar mond straktrekt
kijk ik achterom
De wegen
die ik heb bewandeld
liggen verankerd
Tot hier ben ik gekomen
Mij rest slechts
het deinen
op de golfslag
van herinneringen
Voorbijtrekkend landschap
De zon nadert de kim
Op dit late tijdstip
lijkt ze te versnellen
Ik zie hoe ze beweegt
op haar weg
naar de onontkomelijke nacht
Dagvers: Iedere dag een vers naar aanleiding van het boekje “Elke dag een tekening” waarin ik dagelijks word uitgedaagd een tekenopdracht uit te voeren. Laat ik nou tekenen met woorden!
De opdracht van vandaag:
Teken jezelf als bejaarde
Je kunt me volgen door je mailadres in te vullen in de linkerkolom van deze pagina en op de de ‘volg’ -link te klikken.