Zittend op een bankje
staar ik naar de verte
Een boot drijft 
als een streepje
over de einder
weg

Terwijl de horizon
haar mond straktrekt
kijk ik achterom
De wegen
die ik heb bewandeld
liggen verankerd

Tot hier ben ik gekomen
Mij rest slechts 
het deinen
op de golfslag 
van herinneringen
Voorbijtrekkend landschap

De zon nadert de kim
Op dit late tijdstip
lijkt ze te versnellen
Ik zie hoe ze beweegt
op haar weg 
naar de onontkomelijke nacht

Dagvers: Iedere dag een vers naar aanleiding van het boekje “Elke dag een tekening” waarin ik dagelijks word uitgedaagd een tekenopdracht uit te voeren. Laat ik nou tekenen met woorden!
De opdracht van vandaag:

Teken jezelf als bejaarde

Je kunt me volgen door op de de ‘volg’ -link op deze pagina te klikken.
(Dat vind ik dan weer leuk 😉 )