in mij is iets dood gegaan
die dag dat je vertrok bij mij
je hebt me stukgebeten
mij verdronken in verdriet
ik heb geprobeerd
het te begraven
het stoffelijk restant
van wat ik was
het lukt me niet
je blijft alsmaar in mijn leven komen
de trein, in de reclame’s
de mensenmassa op de stoep
waar je overal je afdruk achterliet
ik heb geprobeerd
het te begraven
het stoffelijk restant
van wat ik was
het lukt me niet
ik rijs dan zwalkend uit mijn graf
verstorven hartstocht uit mijn wonden
wankel terug naar hoe het was
naar ons verteerde liefdeslied
ik heb geprobeerd
het te begraven
het stoffelijk restant
van wat ik was
het lukt me niet
Dagvers: Iedere dag een vers naar aanleiding van het boekje “Elke dag een tekening” waarin ik dagelijks word uitgedaagd een tekenopdracht uit te voeren. Laat ik nou tekenen met woorden!
De opdracht van vandaag:
Teken jezelf als zombie
Je kunt me volgen door je mailadres in te vullen in de linkerkolom van deze pagina en op de de ‘volg’ -link te klikken.
Een blogger vindt dit leuk’ staat er.
Ik meen je al wat te kennen door al je openmoedige hartdwalingen. Heel dankbaar dat jij dit kan en doet. In dit dodemanslied blijken we in het zelfde graf te woelen. Of was dit vanuit een oudgrauw. Maar dan in ‘De Laatste Ronde’ eindelijk het grote loslaten bemeesterd en hoef niet meer naar de schoolplaneet met troostende blauwe lucht. Of Is de volgorde vd gedichten omgekeerd.
Ach ik zou ook zo graag met verloste grijphandjes vliegen en liefdeslijden in envelop met zwarte postzegel van mij als zombie de lieve hemel in keilen. Zij kunnen dat wel aan daar.
Dat lijden.
Het lukt mij niet. Vroeger beter toen er nog toekomstvol onverwachte droommannen op zouden duiken, kop op je bent nog jong. Dat dat over zou gaan die toekomst wist ik niet.
De laatste ronde lijkt een toptaak en hoelang dan tot dat eindexamen.
Los gelaten. niets maakt meer mijn hoofd op hol.
Drs. Zombie Rotsmuis(je)
LikeLiked by 1 persoon