muze

Geplaatst op 20 februari 2020 door FuroreHugo

jonge ranke vingers
smeden haar witte en 
zwarte toetsen
om tot goud

ik drijf mee
op golven van weleer

Rachmaninov 
Schubert
ze herrijzen
uit hun graf 

och mocht ik toch
al was het slechts
voor één prelude
nu even deze vleugel zijn

Geef een reactie Reactie annuleren

Vul je reactie hier in ...

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

E-mail (vereist) (Adres wordt niet getoond)

Naam (vereist)

Website

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit / Bijwerken )

Je reageert onder je Google account. ( Log uit / Bijwerken )

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit / Bijwerken )

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit / Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit:

De mooiste vergedichten

Teksten, gedichten en meer van FuroreHugo

muze

Vind ik leuk:

Geef een reactie Reactie annuleren