ik ben vandaag mijn haast voorbijgesneld ik naderde hem van achteren hij leek vrijwel stil te staan ik had hem eerst niet eens herkend tot hij me groette en me vroeg: ‘Waar ga jij zo snel naar toe?’ die vraag van hem… daar moest ik even over nadenken ik ben er voor gaan zitten de wereld trok ongemerkt aan mij voorbij ik ging even op in het moment en mijn haast… waar was die zo snel gebleven?
De mooiste vergedichten 
Oh-oh.
Zo herkenbaar.
Les in het bewust voorbijsnellen.
Lekker snel.
Mijn nieuwe mooie madhatter hat diep over de ogen tegen regen en wind, stormde ik in vollevaart stoer gejaagd over het stuur gebogen tegen de dikke onzichtbare boomtak aan.
Nu alweer vier weken vergezellen duizende sterretjes duizelige hersentjes.
Rust veel rust nog meer rust hopend op herstel maar niet nooit meer naar veel en snel.
-de wereld trekt ongemerkt aan mij voorbij
ik ga op in het moment-
Was jouw gedicht eerder geschreven had ik dan die boom zien staan en bewust stapvoets gegaan?
LikeGeliked door 1 persoon
Tja… en had je zelf moeten vertragen. Nu ben je vier werken eerder door het universum zelf geholpen. Da’s ook eervol toch?
LikeLike
Maar ehm.. sterkte daar tussen de sterren!
LikeLike