verdriet is als een weerwolf
eenmaal door hem gebeten
ben je voorgoed door hem besmet

dan groeien soms ontembaar tranen uit je ogen 
omdat de vollemaan van jouw verleden
ergens opeens werd aangezet

een zinsnee in dat boek ontspannen in het zonnetje
die vrouw die zomaar langsloopt onder je balkon
dat schilderij, een lachend kind, die loftrompet

de gebeten hond in jou zal nooit verdwijnen
voor je’ t weet heeft hij zonder pardon
zijn tanden weer eens in je hals gezet