verdriet is als een weerwolf eenmaal door hem gebeten ben je voorgoed door hem besmet dan groeien soms ontembaar tranen uit je ogen omdat de vollemaan van jouw verleden ergens opeens werd aangezet een zinsnee in dat boek ontspannen in het zonnetje die vrouw die zomaar langsloopt onder je balkon dat schilderij, een lachend kind, die loftrompet de gebeten hond in jou zal nooit verdwijnen voor je’ t weet heeft hij zonder pardon zijn tanden weer eens in je hals gezet
