op haar knietjes
kleurt ze de tegels
haar handjes
kleurt ze mee
ik zie vertederd toe
oh onschuld!
een jaar of zes
ze kan al schrijven
het trottoir:
haar schildersdoek
het model:
haar binnenwereld
wie is haar muze
vraag ik mij
terwijl ze vorm geeft
aan haar ziel
ze pakt weer in
de kleuren keren
terug in hun
verweerde doosjes
als ze haar atelier verlaat
ik voorzichtig binnentreed
aanschouw ik wat haar dreef
“Lara is stom en Sara en Lisanne”