op haar knietjes
kleurt ze de tegels
haar handjes 
kleurt ze mee

ik zie vertederd toe
oh onschuld!
een jaar of zes
ze kan al schrijven

het trottoir:
haar schildersdoek
het model:
haar binnenwereld

wie is haar muze
vraag ik mij
terwijl ze vorm geeft
aan haar ziel

ze pakt weer in
de kleuren keren
terug in hun
verweerde doosjes

als ze haar atelier verlaat
ik voorzichtig binnentreed
aanschouw ik wat haar dreef
“Lara is stom en Sara en Lisanne”