ik wist niet dat het kon
mijn hoofd uitwaaien
maar ik woei er zomaar uit
liggend op het strand
een felle bries
daar ging ik
de leegte in

ik woei over van alles heen
een duinlandschap
vol schimmige gedachten
helm waarmee ik mij beschermde
tegen tegen jou en jouw ideeën
los zand
ik maakte er geen deel van uit

zo woei ik
naar de branding toe
waar gevoelens kwamen
en weer gingen
och kon zo het leven zijn
waaiend met de wind
niet in maar uit mijn hoofd