ik wist niet dat het kon mijn hoofd uitwaaien maar ik woei er zomaar uit liggend op het strand een felle bries daar ging ik de leegte in ik woei over van alles heen een duinlandschap vol schimmige gedachten helm waarmee ik mij beschermde tegen tegen jou en jouw ideeën los zand ik maakte er geen deel van uit zo woei ik naar de branding toe waar gevoelens kwamen en weer gingen och kon zo het leven zijn waaiend met de wind niet in maar uit mijn hoofd
