ik heb een paar uur
aan een pier gezeten
’t was eb
op een eiland 
aan de wadden
en een drukte van belang
omdat de vogels
zoveel werk 
te verzetten hadden

ze roofden en ze moordden
weekdier, kreeft 
of kleine vis
alles wat een beetje leefde
ging onverwijld 
door hunne snavels
naar de zekere verdoemenis

ik voelde vrede in mij stromen
zo zitten aan de Waddenzee, 
de natuur die laat je inzien
’t valt in ons mensenleven
best wel mee