Author Archives: FuroreHugo

op haar schreden

Posted on by 
 terwijl het buiten kilt en guurt
 de vorst haar adem over aarde stuurt
 de straten leeg zijn van verdriet
 treur ik niet, nee treur ik niet
 
 want in mij warmt het en het straalt
 het nieuws dat vast geen covers haalt
 gaat in mij rond als vuur zo vlug
 ze komt weer terug, ze komt weer terug
 
 het kleurt en viert weer in mijn hart
 er komt een einde aan het zwart
 mijn lippen lachen ondertussen
 we gaan weer kussen, we gaan weer kussen
 
 ik deur mijn woning wijd wijdopen
 en kan alleen maar blijven hopen
 dat het contact van onze lijven
 zal blijven blijven blijven blijven
©FuroreHugo
Maandagthema: Over de liefde
________________________________________
Is niet alles al geschreven over de liefde?
Niet in mijn woorden denk ik.
Waarom is liefde zo grillig? En waarom worstelt ze zo graag. Met mij bijvoorbeeld?
Iedere maandag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik de liefde onderzoek.
52 weken lang.
Alle andere dagen van de week heb ik een ander thema.
Ik vind het leuk als je me volgt.

projectie

Posted on by 
 als ik de bronnen moet geloven
 de boeken die ik las over het brein
 zie je met je eigen ogen
 niet wat iets werkelijk zou zijn
 
 die ogen van je vangen slechts
 miljoenen pixels hier en daar
 en je hersenen die knutselen
 daarvan dan beelden in elkaar
 
 iets kan een lichtflits zijn
 een vleugelslag, kunstmatige conceptie 
 wat je van een beeld ook maakt
 ’t is altijd slechts perceptie
 
 een fantasie die je creëert
 wat werkelijk is, dat zie je niet
 en als je dat voluit beseft
 weet je echt niet wat je ziet

©FuroreHugo
Schrijft iedere avond een vers. Dus vers.
Foto: ©Marcel Kolenbrander (www.marcelkolenbrander.nl)
_____________________________________
Zondagvers: Beelden spreken.

Iedere zondag stuurt topfotograaf Marcel Kolenbrander mij een foto toe.
Hij laat zijn beelden spreken en ik luister. Dat wat mij verteld wordt vang ik in een vers.
52 weken lang.

misschien

Posted on by 
 de vader van mijn vader
 die ik zo zelden zag
 dat zwarte pak
 dat zie ik nog
 
 maar waar is toch zijn lach?
 
 de kerk diep in zijn binnenzak
 hij droeg hem iedere dag
 de afstand die er was
 die voel ik nog
 
 en waar is toch zijn lach?
 
 een vreemde man voor mij
 die stond op zijn gezag
 daar hij mijn opa was
 dat weet ik nog
 
 och waar is toch zijn lach?
 
 wat gaf hij aan mijn vader mee
 aan genen en gedrag
 en wat is mij daarvan gegeven
 dat zoek ik nog
 
 misschien heb ík zijn lach!
 ©FuroreHugo
 (Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
  ________________________________________
 Zaterdagvers: Het pad van mijn vader
 Ik ben niet mijn vader. En toch voel sterk hoe al zijn genen mij doen leven.
 Dat puzzelt én benauwt mij. Want wie ben ík dan? En wie was hij eigenlijk?
 Iedere zaterdag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik dit onderzoek.
 52 weken lang.

frank

Posted on by 
 hij stond daar ergens halverwege
 op een bladzijde onder f
 van het woordenboek
 
 frank
 
 kin omhoog
 de borst vooruit
 de wenkbrauwen iets gefronst
 
 frank
 
 keek recht vooruit
 zijn avonturen aan
 en straalde stijdlust uit
 
 frank
 
 niet dat hij echt zou gaan
 daar was geen noodzaak nu
 maar hij was bereid en klaar
 
 frank
 
 dat hij daar stond
 voor niets en niemand bang
 bewonderde ik in hem
 
 frank
©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
 ________________________________________
 Vrijdagvers: Uitstervend woord
 
 Taal is een levend organisme.
 Woorden zien het levenslicht of sterven uit.
 Iedere vrijdag in 2021 belicht ik een woord uit het stervenshuis der woorden.
 52 weken lang. Dat het nog net iets langer leve moge.

zilver en goud

Posted on by 
 laat je verstand
 niet spreken
 als het niet luistert
 naar je hart
 laat je hart
 niet zwijgen
 als het niet
 mag spreken
 van je verstand
©FuroreHugo
Schrijft iedere avond een vers. Dus vers.
________________________
Donderdagvers: vrije ruimte

Taal wil haar ding doen. 
Wat gebeurt er als ik het de vrije ruimte geeft?
Iedere donderdag in 2021 laat ik mijn taal los en kijk ik wat ze doet.
52 weken lang.