Tagarchief: Aarde

ooit

Geplaatst op door 
 voor ik afdaalde naar aarde
 tikte Gabriël mij zachtjes aan
 of ik even met hem mee wou gaan
 daar hij een groot geheim bewaarde
 
 hij zei: de reis van kindzijn naar bejaarde
 zal niet voor iedereen hetzelfde gaan
 sommigen komen vol wrok en hebzucht aan
 waarna hij even naar de aarde staarde
 
 het geheim is, sprak hij, moet je weten
 eenieder krijgt zijn portie liefde mee
 dat wordt persoonlijk afgemeten
 
 maar sommigen zijn dat al snel vergeten
 die doen er veel te weinig mee
 ooit laat jij ze dat in sonnetvorm weten 

sieraad

Geplaatst op door

©FuroreHugo
Schrijft iedere avond een vers. Dus vers.
Foto: ©Marcel Kolenbrander (www.marcelkolenbrander.nl)
_____________________________________
Zondagvers: Beelden spreken.

Iedere zondag stuurt topfotograaf Marcel Kolenbrander mij een foto toe.
Hij laat zijn beelden spreken en ik luister. Dat wat mij verteld wordt vang ik in een vers.
52 weken lang. Iedere andere weekdag staat in het teken van een ander thema. 
Ik vind het fijn als je reageert.

sieraad
 
 ach parelketting
 ragfijn geregen
 je geeft -zo klein-
 een wereld weer
 waar ik -zo groot-
 niet in kan komen

 hoe fragiel
 omvat je haar,
 de slanke hals
 van de natuur

 ieder stukje 
 aan jouw draad
 zo toegewijd gewoven
 laat zien dat 
 naast mijn mensenleven
 nog zoveel meer bestaat

te gast

Geplaatst op door 
ik ben te gast op aarde
bewandel tijdelijk de gangen
van haar woning
aanschouw vol bewondering
haar inrichting
en ben dankbaar
dat ze me binnenliet

ze heette me van harte welkom
aan de deur van het bestaan

ik weet dat ik weer ga ooit
ik ben slechts tijdelijk haar gast
dus behandel ik
haar gastvrijheid
met respect

verbaasd kijk ik toe
hoe anderen
ook gast
ook tijdelijk
zich diezelfde gastvrije aarde
toe-eigenen
als ware het bezit
hun gangen
hun kamers
waar ze mee doen
wat hén behaagt

aanschouw hoe zij
respectloos
haar beschadigd achterlaten
na hun vertrek

wat voor gast
ben jij?

ploeger

Geplaatst op door 
in de spiegel
van mijn poëzie
denk ik
mezelf te zien
echo's
uit de diepe voor
die ik
door mijn pad te ploegen
getrokken heb
waarvan ik de kluiten
omgekeerd
op mijn papieren aarde stort

wie zie ik echt?
ben ik dat daar
of zie ik slechts
de sporen
het opgewaaide stof
van anderen
wiens zwoegende
tred ik volgde
wiens kleuren
mij bedekten
als bewerkten wij
dezelfde gronden