en staart ge de onzekerheid in het gelaat met lede ogen wordt uw kracht op kracht gewogen raakt dan niet nu het vertrouwen kwijt hebt liever lief in deze tijd ook dit wordt ooit weer omgebogen is alle angst u weer ontvlogen en leeft ge weer in helderheid de mensch kan meer dan hij kan dragen kent in samenzijn niet half haar krachten juist in zulks een zware dagen hoeft zij zichzelf niet af te vragen moet ik alleen in deze duistere nachten de lasten van mijn lijden dragen
Gekozen versvorm:
Klassiek sonnet