en staart ge de onzekerheid
in het gelaat met lede ogen
wordt uw kracht op kracht gewogen
raakt dan niet nu het vertrouwen kwijt

hebt liever lief in deze tijd
ook dit wordt ooit weer omgebogen
is alle angst u weer ontvlogen
en leeft ge weer in helderheid

de mensch kan meer dan hij kan dragen
kent in samenzijn niet half haar krachten 
juist in zulks een zware dagen

hoeft zij zichzelf niet af te vragen
moet ik alleen in deze duistere nachten
de lasten van mijn lijden dragen

Gekozen versvorm:

Klassiek sonnet