we droegen onze angsten mee in de zon, op het terras in het park waar ’t geurig toeven was langs koele branding van de zee we bonden met een knoop of twee de wolken vast aan onze jas en sleepten zo bij elke pas de zwaarte van het leven mee het lichaam schuin, het hoofd omlaag hielden we 't nog wel droog vandaag? de paraplu alvast omhoog keken niet op, keken niet rond de blik droefgeestig naar de grond zagen we dus niet die regenboog
Tagarchief: Buien
binnenstebuiten
de meesjes dansen hun liefdesdans rond hun tiny house aan mijn balkon beneden is de boom ontknopt en buiten schijnt de zon kijk ze voeren takjes aan en zachte stukjes mos ik zie het door het vensterraam buiten barst de lente los maar in mij zijn de straten nat en gaat het flink tekeer daar zet ik mijn kraag omhoog binnen is het ander weer eenzaam kijk ik om mij heen 'k heb ook geen takjes en geen mos ik berust maar in daar waar ik ben binnen laat ik buiten los
zo dubbel
soms stormt het in mijn hoofd
dan cycloneren er de stofjeswolken
die mijn gevoelens reguleren
ongecontroleerd door mijn systeem
ik probeer ze net als regendruppels
wel eens op te vangen, mond open
armen wijd, handpalmen omhoog
de ogen dicht, want ik toch niet helder zien
rondjes draaiend in de wind
misschien vang ik zo wat zonnedruppels
die mijn dagen konden kleuren
toen het geluk nog alomvattend was
ik tol en tol en tol tot ik drijfnat van de bui
mijn ogen droog de warmte nood
als mijn blik dan is ontdaan van troebelheid
hoop ik ten diepste dat er niemand is
die heeft gezien hoe zwaar dit onweer was
en hoe ik worstelde met het bestaan
en tegelijkertijd is daar die vraag
waarom er niemand is geweest die in de storm
mij vaderlijk omarmde, een schuilplaats bood
en in deze worsteling mij zag
Dagvers: Iedere dag een vers naar aanleiding van het boekje “Elke dag een tekening” waarin ik dagelijks word uitgedaagd een tekenopdracht uit te voeren. Laat ik nou tekenen met woorden!
De opdracht van vandaag:
Teken zomaar iets wat er nu in je op komt
Je kunt me volgen door je mailadres in te vullen in de linkerkolom van deze pagina en op de de ‘volg’ -link te klikken.
Weer
Mijn gelaat is als het weerbericht
Soms zie je de zon in mij ferm stralen
Die trekt de mondhoeken spontaan omhoog
Laat mijn pupillen schitteren van licht geluk
Dan slaat het om en trekt het dicht
Al het moois is dan in enen stuk
Mijn wenkbrauwen schieten omhoog
Terwijl mijn mondhoeken lafhartig dalen
Dan dondert en bliksemt het in mijn gezicht
Dagvers: Iedere dag een vers naar aanleiding van het boekje “Elke dag een tekening” waarin ik dagelijks word uitgedaagd een tekenopdracht uit te voeren. Laat ik nou tekenen met woorden!
De opdracht van vandaag:
Teken jezelf blij en boos
Gekozen versvorm:
Scharnier
(https://sites.google.com/site/versvormen/versvormen/scharnier)
Je kunt me volgen door je mailadres in te vullen in de linkerkolom van deze pagina en op de de ‘volg’ -link te klikken.
wisselend bewolkt
als in mijn hoofd
de blaren vallen
en regen dient zich aan
dan kijk ik toe
als daarna door kou
en duister de zon
mijn denken niet verwarmt
dan kijk ik toe
dan wacht ik lijdzaam
op de bloesem
tot het weer warmer wordt
en ik kijk toe
hoe vogels in mijn hoofd
tot kwinkeleren komen
mijn brein weer langste dagen danst
ja ik kijk toe
wat rest mij meer dan toe te kijken
de natuur bestuur je niet
je kunt je er op kleden
of juist ook niet
Dagvers: Iedere dag een vers naar aanleiding van het boekje “Elke dag een tekening” waarin ik dagelijks word uitgedaagd een tekenopdracht uit te voeren. Laat ik nou tekenen met woorden!
De opdracht van vandaag:
Teken je favoriete seizoen
Je kunt me volgen door je mailadres in te vullen in de linkerkolom van deze pagina en op de de ‘volg’ -link te klikken.
De mooiste vergedichten 