ik heb mijn zusje nooit gekend maar vandaag zag ik haar schommelen bij dat huisje in de polder haar handjes stevig om de touwen haar blonde haartjes in de wind het houten plankje waar ze in haar witte zomerjurkje op zat een vrij en onbevangen kind ik heb mijn zusje nooit gekend ik moet het hebben van wat foto’s maar op die schommel bij dat huisje kon ik toch zielsveel van haar houden
Tagarchief: Dood zijn
smeekbede van een dichter
en als ik dan gestorven ben welke woorden blijven dan nog in mij achter er zitten er nog zoveel in die ik bij leven niet geschreven kreeg ik smeek je grijp me bij mijn koude enkels keer me om schud mijn kadaver leeg schraap zelfs de laatste letters uit mijn strot en puzzel uit die grote berg de zinnen die ik nog te zeggen had waartoe ik jammerlijk de kans niet kreeg
Hemel of hel
Ik ben hartstikke dood. Vanmorgen gebeurd. Ik zat op mijn fiets en in enen kwam van rechts die tuctuc. In Amsterdam nota bene. Maar het kan ook gewoon een ijzeren hond geweest zijn.
Het ging ook zo snel. Dat lawaaiige driewielige bromfietsapparaat scheurde de hoek om en nam waar hij recht op had. Voorrang. En en passant mijn leven. Lees verder
belangrijk
ik denk dat ik belangrijk ben maar wat verandert er nou werkelijk als ik tot as verkruimeld word meegenomen door de wind? wat voeg ik aan de wereld toe als ik denk dat ik belangrijk ben zolang ik geen nieuw E=MC2 bewijs of een vaccin ontwerp tegen de corona de wereld stopt niet zonder mij dus klopt het niet wanneer ik denk dat ik belangrijk ben hoelang zal men mij werkelijk missen maar in het hier en nu voel ik je smelten als ik mijn hand zacht op de jouwe leg terwijl ik aandachtvol je tranen droog, dus ik denk dat ik belangrijk ben
Gekozen versvorm:
Ik noem dat maar een ‘Opschuifvers‘ waarin ik één terugkerende regel steeds een plekje opschuif in het volgende refrijn. 🙂
Ik weet het niet
als volwassene
ben ik mislukt Lees verder
