ik ben met kerst in ’t bos gaan lopen
ik was alleen met mijn verdriet
ik hoopte hem daar kwijt te raken
maar dat lukte me dus niet

nou… ik ben ‘m even uit het oog verloren
maar toen liep eenzaamheid opeens bij mij
dat vond verdriet maar jaloersmakend
en kwam er dus weer heel snel bij

zo liepen wij plots met zijn drieën
ik probeerde stiekem te versnellen
misschien hielden ze mij niet bij
toen wanhoop ons kwam vergezellen

we zijn gevieren toen maar omgekeerd
en gezamenlijk naar mijn huis gegaan
en bijna bij mijn voordeur aangekomen
sloot frustratie zich nog bij ons aan

nou kom maar binnen zei ik vormelijk
men zocht een plekje aan mijn dis
vijf man, dat is best druk aan tafel
en ja hoor… daar kwam ergernis

ik ging dus maar wat eten maken
met wat ik in de koelkast had
op zoveel had ik niet gerekend
en daar stond boosheid op het pad

toen hij ook plaatsnam aan mijn tafel
zich tussen de anderen had geperst
kwam schaamte ook nog even binnen
vanwege een veel te drukke kerst
 
toen miserabel zich kwam melden
en de anderen zeiden schuif maar aan
heb ik de boel de boel gelaten
en ben heel vroeg naar bed gegaan