Tagarchief: Gedichten

dicht

Geplaatst op door 
 of ik vol dicht
 of deel dicht
 of ik half dicht
 of heel dicht
 of ik leuk dicht
 of stom dicht
 of ik slim dicht
 of dom dicht
 of ik raak dicht
 of mis dicht
 of ik muf dicht 
 of fris dicht
 of ik fief dicht
 of moe dicht
 of ik open dicht
 of toe dicht
 ik dicht

©FuroreHugo
Schrijft iedere avond een vers. Dus vers.
________________________
Donderdagvers: vrije ruimte
Taal wil haar ding doen. Wat gebeurt er als ik het de vrije ruimte geef?
Iedere donderdag in 2021 laat ik mijn taal los en kijk ik wat ze doet.
52 weken lang. Alle andere dagen van de week heb ik een ander thema.

Vandaag is de 'Dag van de poëzie'

best veel

Geplaatst op door 
zevenhonderdeenendertig is het getal
van opgetelde dagen
waarin ik dagelijks zonder klagen
mijn versjes op het beeldscherm knal

kan ik dat nóg een jaar dragen?
want wat is namelijk het geval
het pad waar voor ik sta is smal
en ligt bezaaid met vragen

kan inspiratie ook verdrogen?
heb ik niet alles al gehad?
mezelf herhalen zou dat mogen?

moet ik de kwaliteit verhogen?
en die ‘verplichting’, wil ik dat?
dus mensen steun mij in mijn pogen 

dichtles

Geplaatst op door 
 terwijl de oude man met baard
 al uren naar zijn blaadje staart
 waar maar geen letter op wil komen
 geen rijm zich wil vertonen
 zucht hij bedroefd: ik kan het niet
 och had ik maar een rijmelpiet
 en nauwelijks heeft hij dat gezegd
 of daar verschijnt de letterknecht
 die zinnen aan elkaar kan knopen
 de oude man begint te hopen
 dat hij van ’t rijmen wordt verlost
 door deze knecht rijk uitgedost
 in bontgekleurde klederdracht
 die weet welk woord er wordt verwacht
 aan ’t eind van iedere geschreven zin
 wacht!, spreekt de knecht, vóór ik begin
 wil ik iets belangrijks zeggen
 om iets voor eeuwig uit te leggen
 iets dat ieder in het brein moet lijmen
 EEN GEDICHT HOEFT NIET PERSEE TE RIJMEN!

vangst

Geplaatst op door 
de dichter
vangt gedachten
met zijn pen
zijn visgerei
hij gooit
een lijntje uit
en wacht

en wacht
tot een beet
dan haalt hij
woorden binnen
glibberend
kronkelend soms
tegenstribbelend

tegenstribbelend
geven ze zich over
aan de kunst
langzaam stervend 
op het droge
tussen de lijnen
op zijn papier

op zijn papier
ligt daar 
zijn vangst
gestorven woorden
die zijn gedachten
zijn gevoelens
tot leven brengen

tot leven brengen

jubileum

Geplaatst op door 
ik ben een feestje aan het vieren
het jubileum is een feit
vijfhonderd opeenvolgende gedichten
kon ik al op dit medium kwijt

iedere dag heb ik geschreven
kwam er weer een versje bij
de een wat beter dan de ander
(dat hoort er nou eenmaal bij)

natuurlijk heb je ze niet allemaal gelezen
dat zou toch van de gekke zijn
maar dat je deze leest, lieve lezer
vind ik wel bijzonder fijn

ik blijf hoe dan ook nog even
doorgaan met dit schrijffestijn
en als ik strakjes bij de duizend ben
hoop ik dat jij daar bij zult zijn