je zult me wel een rare vinden... maar ik zeg 'dankjewel' tegen dingen die ik weggooi zo raakt mijn vuinisbak vol dankbaarheid dat ruikt nét even anders
Tagarchief: Geur
zweempje
er woei vandaag een zweem geluk voorbij het streek heel zachtjes door mijn haren trok een briesje door mijn buik draaide wervelwindjes in mijn aderen het rook naar spelen in het gras naar dansen in de voorjaarsregen er zat een vleugje weemoed in de geur van vrij kunnen bewegen het voelde als… wat zal ik zeggen als een bedje met een warme kruik nee het voelde lepeltje en lepeltje en dan jouw handen op mijn bolle buik er woei vandaag een zweem geluk voorbij heel even maar, ik kon het net niet vangen maar ’t was genoeg om haar bestaan te kennen en naar een volgend zweempje te verlangen
verlangen
ik rook vandaag dat diep verlangen
naar rust en vrijheid in mijn hoofd
ik hield die geur heel lang gevangen
had haar min of meer verdoofd
vandaag ging plots dat luikje open
en hup daar kwam ze ijl als lucht
nu kan ik haar niet meer ontlopen
ze volgt me als ik haar ontvlucht
alles voelt nu weer als moeten
doordat haar nevel mij omhult
ze zweeft me klierig voor de voeten
totdat ik zwicht, ze heeft geduld
dan zal ik aan haar toe gaan geven
en gooi mijn bijltjes er bij neer
kies ik ervoor om echt te leven
de vraag alleen is, per wanneer?
ze ruikt naar bergtop, naar rivieren
naar cocktails en de weidse zee
naar sauna en naar feestje vieren
nog eventjes, dan ga ik mee
Dagvers: Iedere dag een vers naar aanleiding van het boekje “Elke dag een tekening” waarin ik dagelijks word uitgedaagd een tekenopdracht uit te voeren. Laat ik nou tekenen met woorden!
De opdracht van vandaag:
Teken iets wat vandaag heel lekker ruikt
Je kunt me volgen door je mailadres in te vullen in de linkerkolom van deze pagina en op de de ‘volg’ -link te klikken.
cyclus
de bladeren vallen in mijn hoofd
mijn gedachten knisperen
bij iedere stap waai ik beelden op
van toen en ach en och, och ja
de geur van wegterend verdriet
compost van gevoelens om morgen,
niet nog vandaag, voeding te zijn
voor nieuw leven in mijn brein
dan zal er weer een zacht ruisen komen
een pril kietelen van nat groen
onder mijn voeten waarop ik verder wil
tot weer de bladeren vallen in mijn hoofd
Dagvers: Iedere dag een vers naar aanleiding van het boekje “Elke dag een tekening” waarin ik dagelijks word uitgedaagd een tekenopdracht uit te voeren. Laat ik nou tekenen met woorden!
De opdracht van vandaag:
Teken het weer van vandaag
Je kunt me volgen door je mailadres in te vullen in de linkerkolom van deze pagina en op de de ‘volg’ -link te klikken.
ff neuzen…
ik ben mijn oksels aan ‘t verbloemen
want ik ruik naar wie ik ben
in elke armpit tiert het welig
en daarop zet ik dus de rem
’t is niet gepast als men kan ruiken
hoe mijn groentesoep daar geurt
dus spuit ik AXE of NIVEA
aanvaard hoe kleding dus verkleurt
wat is dat toch met onze neuzen
waar ging het in de tijd verkeerd
niemand leest meer geursignalen
we zijn het snuffelen verleerd
niemand die je lijfgeur nog wil lezen
niemand ruikt meer hoe je werkelijk bent
niemand komt even in je oksels neuzen
omdat niemand meer die taal nog kent
de evolutie is waarschijnlijk bezig
met determinatie van ons reukorgaan
en over ‘k weet niet hoeveel duizend jaren
is het met dat ding gedaan
dus stop met AXE en NIVEA
laten we weer eens flink gaan stinken
zodat we ouderwets weer kunnen ruiken
met wie we wel of niet een biertje willen drinken
Dagvers: Iedere dag een vers naar aanleiding van het boekje “Elke dag een tekening” waarin ik dagelijks word uitgedaagd een tekenopdracht uit te voeren. Laat ik nou tekenen met woorden!
De opdracht van vandaag:
Teken de deodorant die je vandaag draagt
Je kunt me volgen door je mailadres in te vullen in de linkerkolom van deze pagina en op de de ‘volg’ -link te klikken.
