ik stond laatst aan de hemelpoort om onverwachts eens aan te bellen ik dacht dat Petrus toe zou snellen als hij mijn schellen had gehoord ik wilde God voorstellen of ik in dit hemels oord even met hem ongestoord mijn evaluatie kon versnellen te weten waar aan toe zijn in de tijd die mij nog rest dat lijkt mij toch wel heel erg fijn zijn mijn kaders groot of klein heb ik het oordeel al verpest? maar God bleek weer niet thuis te zijn
Tagarchief: God
op koers
de bemanning die mijn schip bestuurt het hart mijn kapitein mijn brein de eerste stuurman en mijn organen de matrozen ze waren er toen ik het kocht ik heb ze zelf niet gekozen het schip, gedoopt tegen mijn zin voer door talloos zware stormen de bemanning houdt standvastig koers niet God, want daar geloof ik niet meer in, maar deze crew die heeft gemaakt dat ik nog steeds richting bestemming ga soms dacht ik “Help ik ga ten onder!” en vaak ben ik op drift geraakt maar nooit ben ik gezonken dat is toch eigenlijk best bijzonder?
vergissing
ik heb onbedaarlijk hard gelachen eerst met mijn mond toen uit mijn borst daarna begon mijn buik hard mee te doen tot mijn hele lijf zich dubbelvouwde en toen de tranen uit mijn ogen stroomden ik ze met mijn palm uitwiste wist ik dat toen god verdriet uitvond hij zich erbarmelijk vergiste
uiteindelijk
ik heb om hulp gevraagd ik bad tot Jaweh, Allah en tot God maar hij zweeg in alle talen ik denk dat je verlossing toch uiteindelijk uit jezelf moet zien te halen
Hemel of hel
Ik ben hartstikke dood. Vanmorgen gebeurd. Ik zat op mijn fiets en in enen kwam van rechts die tuctuc. In Amsterdam nota bene. Maar het kan ook gewoon een ijzeren hond geweest zijn.
Het ging ook zo snel. Dat lawaaiige driewielige bromfietsapparaat scheurde de hoek om en nam waar hij recht op had. Voorrang. En en passant mijn leven. Lees verder
De mooiste vergedichten 