voor ik afdaalde naar aarde tikte Gabriël mij zachtjes aan of ik even met hem mee wou gaan daar hij een groot geheim bewaarde hij zei: de reis van kindzijn naar bejaarde zal niet voor iedereen hetzelfde gaan sommigen komen vol wrok en hebzucht aan waarna hij even naar de aarde staarde het geheim is, sprak hij, moet je weten eenieder krijgt zijn portie liefde mee dat wordt persoonlijk afgemeten maar sommigen zijn dat al snel vergeten die doen er veel te weinig mee ooit laat jij ze dat in sonnetvorm weten
Tagarchief: hemel
vingers
de groene vingers van mijn vader - zijn liefde voor zijn tuintjes en de bloempracht in zijn kerk- hij nam ze mee ik heb ze niet geërfd mocht ik toch ooit in een hemel door de Hof van Eden lopen dan weet ik vrijwel zeker hij is hier ook dit is zijn werk
©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
________________________________________
Zaterdagvers: Het pad van mijn vader
Ik ben niet mijn vader. En toch voel sterk hoe al zijn genen mij doen leven.
Dat puzzelt én benauwt mij. Want wie ben ík dan? En wie was hij eigenlijk?
Iedere zaterdag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik dit onderzoek.
52 weken lang. Iedere andere weekdag staat in het teken van een ander thema.
Ik vind het fijn als je me volgt en af en toe eens reageert.
verleiding
en sinds de slang
kronkelend over de tap
tot Eva sprak: hier
drink op dat bier
’t is Mexicaans
en bied het ook
aan Adam aan
sloten de deuren van café
‘'t Hemels Paradijs’ terstond
en lopen we nu allemaal
met dat verdomde vijgenblad
voor onze mond
©FuroreHugo
Schrijft iedere avond een vers. Dus vers.
________________________
Donderdagvers: vrije ruimte
Taal wil haar ding doen. Wat gebeurt er als ik het de vrije ruimte geef?
Iedere donderdag in 2021 laat ik mijn taal los en kijk ik wat ze doet.
52 weken lang. Alle andere dagen van de week heb ik een ander thema.
tussenstand
ik stond laatst aan de hemelpoort om onverwachts eens aan te bellen ik dacht dat Petrus toe zou snellen als hij mijn schellen had gehoord ik wilde God voorstellen of ik in dit hemels oord even met hem ongestoord mijn evaluatie kon versnellen te weten waar aan toe zijn in de tijd die mij nog rest dat lijkt mij toch wel heel erg fijn zijn mijn kaders groot of klein heb ik het oordeel al verpest? maar God bleek weer niet thuis te zijn
het zit me hoog
veel oude mensen dragen oudemensenkleren de broeken grijs te wijd te hoog jurken synthetisch vol met bloemen en de ceintuur houdt het omhoog is het een style verlies aan smaak wordt men gedwongen of ligt mijn lat gewoon te hoog? hoe dan ook mocht ik dit gaan dragen geef mij dan een spuitje dat Petrus aan de poort kan zeggen jouw kleding bracht je hemelhoog
De mooiste vergedichten 