en nu de zomer opnieuw haar jas uitdoet en ik ‘m aan knisperen de herfst en ik hand in hand met onze voeten door de bontgekleurde straten zo peinzen we onder onze natbewaaide kruinen over wat we graag behouden willen maar toch los zullen gaan laten ze sombert wat dat is haar aard empathisch doe ik met haar mee tot we bij het haardvuur zitten de warmte voelen voor elkaar en van het kopje jägertee
Tagarchief: Herfst
binnenstebuiten
de meesjes dansen hun liefdesdans rond hun tiny house aan mijn balkon beneden is de boom ontknopt en buiten schijnt de zon kijk ze voeren takjes aan en zachte stukjes mos ik zie het door het vensterraam buiten barst de lente los maar in mij zijn de straten nat en gaat het flink tekeer daar zet ik mijn kraag omhoog binnen is het ander weer eenzaam kijk ik om mij heen 'k heb ook geen takjes en geen mos ik berust maar in daar waar ik ben binnen laat ik buiten los
cyclus
de bladeren vallen in mijn hoofd
mijn gedachten knisperen
bij iedere stap waai ik beelden op
van toen en ach en och, och ja
de geur van wegterend verdriet
compost van gevoelens om morgen,
niet nog vandaag, voeding te zijn
voor nieuw leven in mijn brein
dan zal er weer een zacht ruisen komen
een pril kietelen van nat groen
onder mijn voeten waarop ik verder wil
tot weer de bladeren vallen in mijn hoofd
Dagvers: Iedere dag een vers naar aanleiding van het boekje “Elke dag een tekening” waarin ik dagelijks word uitgedaagd een tekenopdracht uit te voeren. Laat ik nou tekenen met woorden!
De opdracht van vandaag:
Teken het weer van vandaag
Je kunt me volgen door je mailadres in te vullen in de linkerkolom van deze pagina en op de de ‘volg’ -link te klikken.
De mooiste vergedichten 