Naast mijn koelkast staat een bakje met een bonte verzameling magneetwoordjes waarmee je eindeloos kunt variëren. De tijd die ik  sta te verdoen tot de eieren koken of tot de oven warm is, vul ik door te grabbelen in dat bakje.
De woorden dwingen. Het worden steeds een soort Loesje-achtige teksten.
Soms heb ik gasten in mijn keuken. De magneetwoorden trekken ook hen aan. Zo wordt er soms een gastvers gemaakt.