wat zijn er toch veel mensen opgetuigd
  volbehangen met bellen en met kralen
  het goud en zilver straalt er af (Namaak dan
  want echt kunnen de meesten niet betalen)
  
  ze kleuren smeersels op hun huid 
  vervullen zich met botox en met siliconen
  laten tattoo’s als wenkbrauw groeien
  omdat ze echt niet voor de dag durven te komen
  
  een wandelend kertstbos vult de straten
  het maakt niet uit in welk seizoen
  ik zie het dagelijks aan en vraag me af
  zouden ze dit nou echt zo willen doen?
  
  of willen ze ten diepste tóch zichzelf zien
  die hele poespas maar gewoon vergeten
  niet meer voldoen aan schoonheidswetten
  maar écht zijn, als ze dat nog weten
  
  wat gebeurt er dan als ze tevoorschijn komen
  de slingers en de bellen terug de doos in gaan
  wie kijken zij dan ’s morgens werkelijk in de ogen
  als ze echt zoals ze zijn zo voor de spiegel staan?

 zouden ze ’t contact wel durven maken
 met wie daar staat van kruin tot voeten
 die mooie boom vol kronkels en gebreken
 hun wortels nog echt kunnen ontmoeten?

Dagvers: Iedere dag een vers naar aanleiding van het boekje “Elke dag een tekening” waarin ik dagelijks word uitgedaagd een tekenopdracht uit te voeren. Laat ik nou tekenen met woorden!
De opdracht van vandaag:

Teken je kerstboom

Versvorm:

Soms maak ik het mezelf bewust moeilijk, want dat dwingt tot creativiteit. In dezen wilde ik persé in elke laatste strofe van de versjes het woord ‘echt’ terug laten komen. Zo’n woord bepaalt dan mede de inhoud van het vers.

Je kunt me volgen door je mailadres in te vullen in de linkerkolom van deze pagina en op de de ‘volg’ -link te klikken.