Tagarchief: Kind

signaaltaal

Geplaatst op door 
 kon ik nog maar je ogen zien
 op het moment dat je me vastpakte
 voor het eerst na mijn geboorte
 tederheid?
 ontroering?
 verdriet?
 
 kon ik nog maar je mondhoeken zien
 toen je voor het eerst
 in mijn wiegje keek
 gespannen?
 ontspannen?
 glimlachend?
 
 kon ik nog maar horen wat je zei
 die eerste woorden die je sprak
 toen ik daar pas ontloken lag
 liefdevol?
 teder?
 ontroerd?
 
 het moet voor mij zoveel betekend hebben 
 maar ik heb het niet meer voor me
 toch diep in mij doet het dat nog steeds
 zichtbaar
 onhoorbaar
 voelbaar

©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)  
________________________________________
Zaterdagvers: Het pad van mijn vader
Ik ben niet mijn vader. En toch voel sterk hoe al zijn genen mij doen leven.
Dat puzzelt én benauwt mij. Want wie ben ík dan? En wie was hij eigenlijk?
Iedere zaterdag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik dit onderzoek.
52 weken lang. Iedere andere weekdag staat in het teken van een ander thema.
Ik vind het fijn als je me volgt en af en toe eens reageert.

trillingen

Geplaatst op door 
 twee roze vellen in je luchtweg
 ze zijn zo cruciaal
 je stuurt er simpelweg wat adem langs
 en hup daar heb je taal

 als baby moet het een ontdekking zijn
 geluid te kunnen maken
 die ook nog een respons creëert
 je dorst naar melk doet smaken

 langzaam leer je het besturen
 het effect dat is enorm
 geluiden nadoen wordt tot praten
 nu geef je gedachten vorm

 en als die basis is gelegd
 ontdek je nog meer dingen
 door te spelen met je bandenspanning
 brengt het je zelfs een zingen

 hoe wonderlijk dit alles is
 je staat er niet bij stil
 tot je stem je wordt ontnomen
 en je wat zeggen wil

©FuroreHugo
Dinsdagthema: Verzoekvers
___________________________________
Wil je weten hoe een dichter tegen jouw wereld aankijkt? Dien een verzoek in!
Iedere dinsdag in 2021 schrijf ik een vers op verzoek.
52 weken lang. Je kunt in het reactieveld hieronder een verzoek indienen.
Ik spaar ze op en trek er wekelijks één uit. Wie weet die van jou.
Vandaag:

Verzoek van Marjolein Koetsier: "De magie van de menselijke stem"

leef tijd

Geplaatst op door 
leeftijd
ik krijg het
(nog)
niet te pakken
wat het doet
met mij
met jou
met ons

ik zoek het kind in jou
in iedere bejaarde kop
achter de ogen
het tranenmeer

bij de een
wordt er gezwommen
gedoken, gesparteld
“BOMMETJE!”
bij de ander
steekt slechts die ene hand
(nog)
boven het oppervlak

(of erger nog
de hulpdiensten pakken 
met bedroefd gemoed
hun alarmwagens weer in
vullen hun tranenmeer)

leeftijd
ik krijg het
(nog)
niet te pakken
wat het doet
met mij
met jou
met ons