ik speelde dat ik iemand was want in spel kan immers alles en na afloop van het spel ontdekte ik dat ik mezelf had gespeeld hoe fijn is dat
Tagarchief: Loutering
deuk
er zitten deuken in mijn ziel kleintjes maar ook hele grote soms glijd ik onverwachts daarin dat voelt behoorlijk klote zo’n deuk is rond met gladde wanden van onderop tot bovenin uit zo’n dal naar boven kruipen heeft -begrijpelijk- geen zin beneden blijven lijkt geen optie het voelt daar leeg, alleen en rot dus vecht ik tegen mijn gevoelens totdat dat zinloos vechten stopt dan gaan vanzelf de tranen stromen waarmee die deuk zich langzaam vult dan drijf ik lijdzaam mee naar boven waar de bevrijding zich onthult
loutering
te ontdekken dat je niet omviel uit zwakte maar door de terugslag van je kracht
opgang
ik woon dichtbij een zee van tranen
een baai vol golven van verdriet
waar ook ik bij tijd en wijle
(te vaak) de mijne in vergiet
soms loop ik er mijn avondrondje
en zie de zon die zee in zinken
dan voelt de einder heel nabij
en ook de wens om te verdrinken
in die golven in die tranen
dan wil ik tot de bodem gaan
om ’s morgens na een zwarte nacht
met de zon weer hemelhoog te staan
De mooiste vergedichten 