niet altijd zie je de reden van verdriet zijn er gewoonweg tranen een somberwolk die over trekt een grillig weerpatroon, meer niet laat die tranen dan maar stromen het is een bui, het trekt voorbij weet dat net zo onverwacht de zon ook weer in jou kan komen houd je innerlijk klimaat niet tegen het is natuur, die doet wat nodig is je ziel weet dondersgoed waar ze naar dorst soms is dat zonneschijn soms regen
Tagarchief: Regen
(lock)down
we droegen onze angsten mee in de zon, op het terras in het park waar ’t geurig toeven was langs koele branding van de zee we bonden met een knoop of twee de wolken vast aan onze jas en sleepten zo bij elke pas de zwaarte van het leven mee het lichaam schuin, het hoofd omlaag hielden we 't nog wel droog vandaag? de paraplu alvast omhoog keken niet op, keken niet rond de blik droefgeestig naar de grond zagen we dus niet die regenboog
binnenstebuiten
de meesjes dansen hun liefdesdans rond hun tiny house aan mijn balkon beneden is de boom ontknopt en buiten schijnt de zon kijk ze voeren takjes aan en zachte stukjes mos ik zie het door het vensterraam buiten barst de lente los maar in mij zijn de straten nat en gaat het flink tekeer daar zet ik mijn kraag omhoog binnen is het ander weer eenzaam kijk ik om mij heen 'k heb ook geen takjes en geen mos ik berust maar in daar waar ik ben binnen laat ik buiten los
bui
ze zat in haar kamer de klok tikte haar vingers tikten terug op het tafelblad buiten liepen de mensen regenjassen, paraplu’s in windgevecht de deurbel zweeg vanuit zijn lijstje op het dressoir lachte haar man haar warm toe ze stond traag op pakte de stofdoek en wreef vol aandacht zijn gezicht de klok tikt de deurbel zwijgt haar man lacht het regent in haar
ontmoeting
Geluk en Ongeluk ontmoetten elkaar het was een woensdag in een park het regende ietwat ze gingen zitten op een bankje praatten wat over wat zoal voorbij kwam “Ik mis je soms”, sprak Ongeluk hij slikte even “Ik jou ook”, sprak Geluk ze zwegen regen druppelde hun wangen nat ietwat onhandig vonden ze elkanders hand zo zaten ze daar enkele momenten en voelden beiden wat dit betekende voor hen
