de oude schrijver legt zich neer naast zijn lege pen blaast zijn laatste letters uit nu vloeit er niks meer op papier geen inkt geen inspiratie slechts een woordeloze vlakte vol diepe barsten in de verstofte grond van zijn letterlijk bestaan
Tagarchief: Schrijven
zal ik?
diep in mij woont de twijfel denk ik ik mag hem niet zo geloof ik hoewel… misschien is ie wel aardig of toch niet? zal ik hem eens, terwijl ik schrijf, naar boven halen? kijken wat dat doet? nee… dat kan niet goed zijn voor dit gedicht toch?
haiku
in het hier en nu schrijft de boeddhist zijn haiku eeuwen verstrijken
mobilé
het hoofd sprak tot de hand vermoeid ik heb geen inspiratie de hand sprak tot het hoofd begripvol stuur me toch maar aan het hoofd bewoog de hand er kwam wat op papier te staan zo zie je maar geef je vastgelopen hoofd slechts je begrip en hup… daar gaat ie
’t is jij of ik
als ik ik schrijf wiens ik staat er dan? wie lees jij en wie lees ik als ik jij schrijf ik schrijf wat jij leest dat ik schrijf
De mooiste vergedichten 