Tagarchief: Verlangen

achteraf

Geplaatst op door 
 toen mijn moeder stervend was
 een lang proces
 zat daar mijn vader
 witte gangen
 witte jassen
 de kuipstoelen op een lange rij
 en hij
 
 in mij zat mij iets erg hoog
 in mijn proces
 natuurlijk ook mijn moeder
 witte gangen
 witte jassen
 mijn scheiding moest toch ook verteld
 aan hem
 
 het hoge woord het kwam er uit
 een zwaar proces
 daar bij mijn vader 
 witte gangen
 witte jassen
 ik kreeg daar honderd gulden 
 van hem
 
 ik verlangde liefde en begrip
 in mijn proces
 en arm, een och, in plaats van geld
 witte gangen
 witte jassen
 pas nu vraag ik mij knagend af wat gaf
 ik hem?

©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)  
________________________________________
Zaterdagvers: Het pad van mijn vader
Ik ben niet mijn vader. En toch voel sterk hoe al zijn genen mij doen leven.
Dat puzzelt én benauwt mij. Want wie ben ík dan? En wie was hij eigenlijk?
Iedere zaterdag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik dit onderzoek.
52 weken lang. Iedere andere weekdag staat in het teken van een ander thema.
Ik vind het fijn als je me volgt en af en toe eens reageert.

signaaltaal

Geplaatst op door 
 kon ik nog maar je ogen zien
 op het moment dat je me vastpakte
 voor het eerst na mijn geboorte
 tederheid?
 ontroering?
 verdriet?
 
 kon ik nog maar je mondhoeken zien
 toen je voor het eerst
 in mijn wiegje keek
 gespannen?
 ontspannen?
 glimlachend?
 
 kon ik nog maar horen wat je zei
 die eerste woorden die je sprak
 toen ik daar pas ontloken lag
 liefdevol?
 teder?
 ontroerd?
 
 het moet voor mij zoveel betekend hebben 
 maar ik heb het niet meer voor me
 toch diep in mij doet het dat nog steeds
 zichtbaar
 onhoorbaar
 voelbaar

©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)  
________________________________________
Zaterdagvers: Het pad van mijn vader
Ik ben niet mijn vader. En toch voel sterk hoe al zijn genen mij doen leven.
Dat puzzelt én benauwt mij. Want wie ben ík dan? En wie was hij eigenlijk?
Iedere zaterdag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik dit onderzoek.
52 weken lang. Iedere andere weekdag staat in het teken van een ander thema.
Ik vind het fijn als je me volgt en af en toe eens reageert.

op haar schreden

Geplaatst op door 
 terwijl het buiten kilt en guurt
 de vorst haar adem over aarde stuurt
 de straten leeg zijn van verdriet
 treur ik niet, nee treur ik niet
 
 want in mij warmt het en het straalt
 het nieuws dat vast geen covers haalt
 gaat in mij rond als vuur zo vlug
 ze komt weer terug, ze komt weer terug
 
 het kleurt en viert weer in mijn hart
 er komt een einde aan het zwart
 mijn lippen lachen ondertussen
 we gaan weer kussen, we gaan weer kussen
 
 ik deur mijn woning wijd wijdopen
 en kan alleen maar blijven hopen
 dat het contact van onze lijven
 zal blijven blijven blijven blijven
©FuroreHugo
Maandagthema: Over de liefde
________________________________________
Is niet alles al geschreven over de liefde?
Niet in mijn woorden denk ik.
Waarom is liefde zo grillig? En waarom worstelt ze zo graag. Met mij bijvoorbeeld?
Iedere maandag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik de liefde onderzoek.
52 weken lang.
Alle andere dagen van de week heb ik een ander thema.
Ik vind het leuk als je me volgt.

tête-à-têtje

Geplaatst op door 
lekker liggen in mijn bedje
zonder jou dat is geen pretje
maar je ging en tja wat let je
jij wil ook eens een verzetje
en dit ingehuurd brunetje
vind ik maar een vreemd sujetje
ze ligt nu boos op het karpetje
want ik gaf haar net een zetje
toen ze riep “Ik ben jouw sletje”
nu beent ze weg (ze heet Babetje)
met een dramatisch pirouettje 
ik bid tot jou nu dit gebedje:
ik wil niet zonder je, maar met je
kom alsjeblieft terug naar mijn flatje