in dat huis waar oude mensen wonen wiens heden langzaamaan wordt uitgewist schuifelen geleefde levens en verhalen mee met de vergetelheid de afgrond in de makelaar, de rechter, de timmerman hebben hun betekenissen afgelegd geen functie meer hun verhalen zijn tot lemmings verworden afstevenend op het allesverslindende zwarte gat van het al wat overblijft zijn de lege bladzijden met indrukken slechts van het geschrevene van wat was, niet is zou het niet beter zijn voor jou en mij, de wereld om ons nu al te ontdoen van wie we zijn verhaalloos verder we zouden niets meer te bewijzen hebben elkaar ontmoeten in de leegte waar we ooit begonnen zijn