hij liet de wereld van zijn schouders rollen de last werd hem nu toch te zwaar nou kon hij wel wat hebben maar ’t was altijd stilstaan zelden hollen het begon hem door zijn hoofd te tollen altijd stond hij voor de ander klaar zijn eigen sores maakte hij onwaar door ze weg te grappen of te grollen uiteindelijk is hij dus rechtop gaan staan je kunt niet altijd voor een ander bukken zonder aan jezelf voorbij te gaan hij keek ze even nog vertwijfeld aan en niet wetend of het hem zou lukken is hij toen zijn eigen weg gegaan
Tagarchief: Voor jezelf kiezen
tweesprong
mijn ziel weifelt weer op de tweesprong bij de wegwijzer het hout, verweerd, wijst onbewogen twee kanten aan welke kant ook ik straks nemen zal 't voelt altijd wel verkeerd naar links naar Jou loopt verder weg bij Mij vandaan het andere, naar Mij, dat pad dat laat me juist van Jou weggaan de tussenweg die ken ik niet staat ook niet aangegeven ‘k heb het vaak al geprobeerd kwam steeds weer bij die tweesprong uit hij is er al mijn hele leven
zzp wee
Onderstaand gedicht schreef ik op verzoek en input van Berdine Segers. Een zeer gewaardeerde collega ZZP-er in het acteursvak.
ze ploegt maar voort
de vrouw die ZZP-er heet
(en met haar zoveel anderen)
haar spaarpot roept
en wil gevuld
reserves voor die
magere tijden
want geloof me
die bestaan
in haar bestaan
dus ploegt ze voort
je weet maar nooit
haar lichaam klaagt
haar geest die zeurt
het werk is leuk
maar steunt niet altijd
zware dagen
want geloof me
die bestaan
in haar bestaan
in haar zoektocht
naar wie te luisteren
belt ze vrouwmoedig
een collega op
die het geld
juist dit moment
goed kan gebruiken
want geloof me
die bestaan
in haar bestaan
een dagje vrij!
plots is het daar
rust op al die fronten
van het ongeploegde
ZZP-bestaan
voelt ze weer één
van haar geluksmomenten
want geloof me
die bestaan
in haar bestaan
