ik heb mijn vader nooit zien vechten
terwijl die man... hij vocht voor tien
’k heb indertijd niet goed gekeken
en dus zijn vechten niet gezien
mijn vader vocht zijn eigen oorlog
met de mensen om zich heen
om in het leven overeind te blijven
en hij vocht zijn strijd alleen
nu ik zelf hier in zijn sporen wandel
en de strijd voer die hij streed
zie ik pas zijn vechttechnieken
en met welke wapens hij het deed
ik kwam net als hij in vrede
op deze wilde aardbol aan
en probeer bij alles wat niet mee zit
mijn vaders mannetje te staan
Tagarchief: Wereld
gebukt
ik stak mijn kop laatst in het zand keek daar beneden om mij heen en zag verrassend veel bekenden ik voelde enkelen aan de tand en ze zeiden een voor een dat ze geen andere uitweg kenden de wereld stond immers in brand en ja waar moest je anders heen dan te vluchten van die bende ‘k kon er niet bij met mijn verstand al die koppen zo bijeen hier zat pas werkelijk de ellende
de wereld
vanuit je schedel leef je en aanschouw je de wijde wereld het is je woning hoe is dat voor je? houd je je ramen dicht dan kijk je naar de wereld zonder dat je werkelijk ziet wat daar gebeurt hoe is dat voor je? als je de ramen openzet kun die die wereld voelen dan kan ze bij je binnen en zelf kun jij naar buiten hoe is dat voor je?
inhoud
mijn hersenpan heeft een volume van zo’n dertienhonderd centiliter en daar past toch de hele aardbol in ik voel soms dat ik zelf die wereld ben mijn hart een volume van zo’n achtentwintig centiliter en daar past zoveel liefde in ik denk soms dat ik zelf die liefde ben
natuurlijk
toen de wereld met een schok tot stilstand kwam alles na-sidderde door de impact die dat gaf stof nederdaalde, dwarrelde toen ook de arrogantie neer? krabde de mensheid zich op het achterhoofd? daalde ze af van haar betonnen burcht vanwaaruit zij neerkeek op de natuur om te ontdekken dat zij zelf natuur is? en toen de wereld langzaamaan weer in beweging kwam wat is er toen ten goede in de mensheid gaan bewegen? haar natuur?
De mooiste vergedichten 