er woei vandaag een zweem geluk voorbij
 het streek heel zachtjes door mijn haren
 trok een briesje door mijn buik
 draaide wervelwindjes in mijn aderen
 
 het rook naar spelen in het gras 
 naar dansen in de voorjaarsregen
 er zat een vleugje weemoed in
 de geur van vrij kunnen bewegen
 
 het voelde als… wat zal ik zeggen
 als een bedje met een warme kruik
 nee het voelde lepeltje en lepeltje
 en dan jouw handen op mijn bolle buik
 
 er woei vandaag een zweem geluk voorbij
 heel even maar, ik kon het net niet vangen
 maar ’t was genoeg om haar bestaan te kennen
 en naar een volgend zweempje te verlangen