Tagarchief: woorden

schurken

Geplaatst op door 
 ze wreven langs mijn benen
 krioelden om me heen
 en waren niet alleen
 
 schurken
 
 hun geniepige lachjes
 die maskertjes voor hun ogen
 hadden me dus bedrogen
 
 schurken
 
 langs mijn billen gingen ze
 langs mijn armen en mijn rug
 van links naar rechts en weer terug
 
 schurken
 
 pas toen ik doorhad 
 wie ze waren
 kwam ik los van mijn bezwaren
 
 schurken
 
 niet die boefjes die ik dacht
 maar die kriebelige lettertjes
 die aanrakerige ettertjes
 
 van dat ene woordje:
 schurken

©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
________________________________________
Vrijdagvers: Uitstervend woord
Taal is een levend organisme.
Woorden zien het levenslicht of sterven uit.
Iedere vrijdag in 2021 belicht ik een woord uit het stervenshuis der woorden.
52 weken lang. Dat het nog net iets langer leve moge.
Iedere andere weekdag heb ik een ander thema.
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.

subiet

Geplaatst op door 
 ik kon er  niet omheen
 prompt was ie daar
 dat woord
 
 subiet
 
 of ik maar wilde opschieten
 het kon niet wachten
 op die anderen
 
 subiet
 
 toen het doorhad dat ik
 iedere week een woord belicht
 dat op sterven na dood is, wilde het 
 
 subiet
 
 beschreven worden
 tja, toen heb ik maar gehoor gegeven
 aan die dwingeland
 
 subiet

©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
________________________________________
Vrijdagvers: Uitstervend woord
Taal is een levend organisme.
Woorden zien het levenslicht of sterven uit.
Iedere vrijdag in 2021 belicht ik een woord uit het stervenshuis der woorden.
52 weken lang. Dat het nog net iets langer leve moge.
Iedere andere weekdag heb ik een ander thema.
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.

Veinzen

Geplaatst op door 
in de la met oude woorden
lag er een die daar gemaskerd lag
hij lag brutaalweg bovenop

Veinzen

voorzichtig tilde ik hem op
hij kreunde zacht en zuchtte
ik vroeg meelevend wat er was

Veinzen

hij zei dat hij amechtig was
en zeker niet succesvol was
ik had van hem niet veel te duchten

Veinzen

ik was er bijna volop ingetrapt
ik zag hem rimpelen van ’t denken
maar voelde dat het geen peinzen was

Veinzen

het was een zoeken wat ik in hem zag
naar woorden waarmee hij mij kon sturen
ik nam behoedzaam hem zijn masker af

Veinzen

gewichtig

Geplaatst op door 
we hadden woorden
zoals dat heet
hoewel… jij had woorden
ik nam ze in ontvangst
want had niks in te brengen

nadat jij ziedend 
mij de deur gewezen had
ben ik met jouw woorden
naar iemand toegegaan
die er verstand van heeft

hij houdt praktijk
naast de goudsmid
daar hebben we jouw woorden
op een schaal gelegd
en heel precies gewogen

het waren zware woorden
er zat heel veel emotie in
dat lijkt ze authentiek te maken
maar geeft nog geen garanties
op hun zuiverheid
 
we controleerden ze op echtheid
om hun waarde te bepalen
de expert adviseerde me
ze aan je terug te geven
omdat ze mij niet toebehoren

vangst

Geplaatst op door 
de dichter
vangt gedachten
met zijn pen
zijn visgerei
hij gooit
een lijntje uit
en wacht

en wacht
tot een beet
dan haalt hij
woorden binnen
glibberend
kronkelend soms
tegenstribbelend

tegenstribbelend
geven ze zich over
aan de kunst
langzaam stervend 
op het droge
tussen de lijnen
op zijn papier

op zijn papier
ligt daar 
zijn vangst
gestorven woorden
die zijn gedachten
zijn gevoelens
tot leven brengen

tot leven brengen